Niet volgens het boekje

Ik sta in de bibliotheek een beetje om me heen te kijken. Waar vind ik de boeken die gaan over dementie? Na wat zoeken, valt mijn oog opeens op een fris uitziend boek. De titel is: Dementie voor Dummies.
Grappig. Het spreekt mij direct aan.

Wat is de inhoud van het boek?

Als ik het boek pak en lees wat er op de kaft staat geschreven, zie ik het volgende staan:

– Begrijpen wat dementie is en de verschillende typen onderscheiden
– De symptomen, oorzaken en risicofactoren herkennen
– Leren omgaan met dementie
– Zorgen voor een dierbare die dementie heeft.

Ja zeg, dit is precies het boek waar ik naar op zoek ben, Dementie voor Dummies. Neem mij maar lekker aan de hand zodat alle informatie binnen kan druppelen.
Ik mag dan wel vrijwilligerswerk doen bij ouderen met dementie, maar eigenlijk weet ik van de aandoening zelf bijzonder weinig af.  Tot nu toe heeft me dit overigens nog niet echt gestoord, maar soms hoor ik wel dat stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt; ‘Je zou er toch meer van moeten weten’.

Ik kan haast niet wachten

Ik neem het boek mee, ga naar huis en verheug mij erop het straks heerlijk te gaan lezen.

Thuis aangekomen, maak ik een thermoskan thee klaar en zeg tegen m’n lief dat ik voorlopig in de ruststand ben. Wat een goed vooruitzicht. Ik geniet nu al.

Heerlijk genesteld op de bank, lees ik de inhoudsopgave door. Ik word steeds enthousiaster. Het is echt een boek dat heel veel verschillende aspecten behandelt. Ik word er bijna ongeduldig van en blader door naar deel 1.
Laten we beginnen!

Na een half uur gelezen te hebben, zijn er al veel onderwerpen de revue gepasseerd.
Een ding is zeker, ik vind het een goed boek. Al die kennis, al die informatie.

Wat is er toch met mij aan de hand?

Ik zucht even diep. Ga weer verzitten op de bank. Kan mijn draai niet goed vinden. Ondertussen heb ik elke plek op de bank al gehad. Is er iets aan de hand? Wat gebeurt er toch?

Ik word me bewust van mijn gevoel. Alle enthousiasme is verdwenen. Ik ben zeker driekwart minder blij dan bij de start van het boek.  Ik leg het boek naast me neer en vraag mezelf af waar dit gevoel vandaan komt.

En dan opeens wordt het mij helder…. ! Elke keer als ik naar de bewoners ga, geniet ik intens van het contact met hen. Met hen als mens.

Ik word niet gehinderd of geremd door enige kennis of informatie over mensen met dementie. Ik ben daar gewoon mijzelf. Ik probeer zo goed mogelijk aan te sluiten bij de vrouw of man of met wie ik contact heb. Op gevoel.
En soms maak ik juist grappige situaties met de bewoners mee doordat ik bepaalde kennis niet heb.

Het grote voordeel van vrijwilligerswerk

Dit vind ik één van de grote voordelen van het doen van vrijwilligerswerk. Ik hoef het allemaal niet te weten.
Ik mag daar gewoon Zijn.

 
.

Nathalie Steffens
(ik doe vrijwilligerswerk bij ’t Dijkhuis in Bathmen, op de plek waar mensen met dementie wonen)

Ps: ik zou het fijn vinden als je een reactie achterlaat. Even naar beneden scrollen 🙂