't Dijkhuis in Bathmen heeft een uniek boek laten uitgeven
met ervaringsverhalen van mij, als vrijwilliger in de zorg,
op de plek waar mensen wonen met dementie.
De verhalen worden ondersteund door prachtige
werken van kunstenares Riet Lieferink.
Uitgeverij Diepenmaat.
Thea Beusekamp
Jaaaaaa ik heb hem!
Wat een heerlijk boek, zo herkenbaar en zo puur geschreven....
Met de tekeningen erbij is het helemaal af!
Ik geniet ervan. Dankjewel Nathalie dat jij dit mogelijk hebt gemaakt!
Dikke knuffel.
Anette Olden
Prachtig boek! Uit het hart geschreven.
In 1 x uitgelezen met vaak een herkenbare glimlach op mijn gezicht.
Hopelijk blijf jij nog heel lang vrijwilligster bij "onze" bewoners <3
Erna Roeterdink-Meuleman
Heel herkenbaar geschreven, zie de " beelden " zo voor me.
Ook in 1x uitgelezen.
Heel knap weer gegeven.
Ook goed dat jij je kwetsbaar durft op te stellen.
Jolande Gozeling
Ton Pieterse
.Een prachtig uitgevoerd boek! Het resultaat is super. Een vriend van mij heeft onlangs zijn dementerende vrouw in een vergelijkbaar huis moeten onderbrengen. Ik ga hem het boek cadeau doen. Het mooie vind ik, dat jij met de bewoners echt contact hebt. Terwijl er mensen zijn die zich dat niet kunnen voorstellen. Ik wil in ieder geval nog twee boeken, want daar heb ik al een bestemming voor. Nogmaals gefeliciteerd met het mooie resultaat.
Wat een PRACHTIG boekje! Lieve en aandoenlijke verhalen van jou! En ook zulke mooie illustraties! Wat observeer jij respectvol en met zelfreflectie. Echt ontmoetinkjes... we genieten ervan. Zo mooi hoe je steeds je vragen stelt over je eigen plekje erin. Je communiceert zo mooi!
... meer reacties
Herma Stoel (dochter van een bewoonster)
Je boek ligt onder de kerstboom maar ik heb t al stiekem gelezen. Wat een mooie verhalen en vooral die over mw. Keizer :-) Dank je wel dat je deze verhalen, maar vooral ook al je andere blogs, met ons gedeeld hebt. Zoals al eerder aangegeven hebben ze ons erg goed gedaan.
Dominique Dijkman
Ik heb je boek gisteravond meegenomen uit het dijkhuis. Ik ben er vandaag in begonnen en ik heb hem in 1 keer uit gelezen. Super mooi om te lezen. Hij krijgt een mooi plekje op mijn kamer! hopelijk komt er ooit nog een vervolg
Dick Karthaus
De schatten van Bathmen.
Een heel verrassende uitgave zowel de tekst als de mysterieuze illustraties.
De verhalen zijn voor mij heel herkenbaar en nodigen uit om nog eens te lezen. En dat in combinatie met de tekeningen in een beeldtaal die daar heel geschikt voor is. BRAVO!
Henriette Slagman
Het is een heerlijk boek om te lezen mooie korte verhalen heel herkenbaar ik kom de mensen in de nacht tegen voor incidentele hulp bij de collega’s of als ze niet kunnen slapen en lopen wandelend zoekend in de huiskamer naar een stukje gezelligheid . Het is heel warm geschreven TOP
Je hebt een prachtig juweel van een boek gemaakt. Heb met zoveel ontroering je verhalen gelezen. Wat kun je prachtig schrijven. Zo beeldend, zo liefdevol. Ik vind het echt bijzonder. Ook ik herken de sfeer en de verwardheid, het blije, soms het boze. Zoals jij met de mensen omgaat, zo respectvol. En met humor, intens en nabij. Een groot compliment. Ik vind de illustraties trouwens ook heel erg mooi. Een aanmoediging om als vrijwilliger dit werk te gaan doen. Het mes snijdt zo mooi aan twee kanten. Als communicerende vaten, de één geeft, de ander ontvangt en omgekeerd. Een sfeervol respectvol boek, dat met hart en ziel gemaakt is.
Carolien Roeterdink
Dankjewel voor je mooie hartverwarmende verhalen. Met een dementerende moeder die helaas overleden is, maar mijn beste vriendin was, mijn maatje, gewoon mijn allessie was, zijn jouw verhalen zo herkenbaar. Ondanks haar dementie heb ik nooit al afscheid genomen voor haar overlijden. Vaak hoor je dan namelijk. Maar voor mij was mijn moeder gewoon mijn moeder en heb ik een manier gevonden hoe daar mee om te gaan zodat ik tot het laatste toe genoten heb van haar. En al die momenten koester ik nog steeds... want oh, wat mis ik haar...
vervolg Carolien
En nu heb ik de zorg voor mijn dementerende schoonmoeder die bij mij woont. En weer ga ik mijn stinkende best doen om er samen iets moois van te maken.Haar te steunen als ze het niet meer weet, ook al vraagt ze tien keer hetzelfde. Want wat zijn het mooie mensen ondanks hun dementie. En zeker zijn er verdrietige momenten geweest en nu nog.
Maar het weegt niet af tegen alle dankbaarheid die je van hun terugkrijgt. En wat heb ik diep respect voor jou, Nathalie. Je draagt echt zo veel warmte uit, hou dat vast, daar kan geen geld tegenop.
Mirjam Vogels
Hoi Nathalie,
weet waar ik ineens aan moest denken net... Als ik jouw verhalen lees van de verhalen van 't Dijkhuis.
Die zijn zo herkenbaar en zo echt geschreven.
Het zou ook zo over mijn moeder kunnen gaan.
En door jouw verhalen is t net of ze er weer is...
Dat is natuurlijk niet zo, maar toch...
Elke keer moet ik toch aan ma denken en krijg ik een warm gevoel.
Dan is t gemis net ff wat minder.
Dus... Dankjewel . Ga vooral door met schrijven.
Liefs Mirjam
Ernie van 't Spijker (dochter van een bewoonster)
Jolanda Groot
Wat een mooie verhalen. Eigenlijk zou je willen dat er nog veel meer verhalen in staan. Want als je ze leest ben je er echt bij, voel je de sfeer van blijdschap en verdriet, onrust en genieten, herkenning en verwarring. En leer je de bewoners een beetje kennen. Dank!
Ik geniet van je mooie boek! En ik vind het een goed leerboek voor opleidingen in de zorg. Juist door alle dilemma's, die je zo onbevangen beschrijft.
Thea van Dartel
Laetitia de Leeuw
Je boek heeft de kerstboom niet gehaald, vrijdag kwam het boek binnen en zondag in een keer uitgelezen.
Prachtige, hartverwarmende verhalen , lekker puur geschreven.
Jeannette Trijber
Je boek vind ik zó leuk, humoristisch en vooral liefdevol omschreven. Bovendien inspireert het mij enorm. Ik heb 's avonds zelfs sommige stukken voorgelezen aan mijn vriend - hij vindt de verhalen namelijk ook erg leuk.
Verhalen geschreven vanuit het hart! Nathalie ziet altijd het positieve en mooie in mensen, wat intieme inkijkjes geeft in het leven van de ouderen met dementie die in 't Dijkhuis wonen, in de manier waarop de verzorgenden omgaan met de bewoners en in de manier waarop ze altijd weer zoekt om haar eigen rol zo liefdevol mogelijk in te vullen.
Herma Stegeman
Ik heb jouw boek op kerstavond gekregen en ik was blij verrast. De verhalen die je geschreven hebt met zoveel respect voor de bewoners. En dan de prachtige vormgeving en de kleur van het omslag. Ik vind het echt een warm bad, zowel de binnenkant als de buitenkant.
En ik was natuurlijk erg blij met de tekst die jij er voor mij had ingeschreven. Dank je wel!
Kortom, het resultaat mag er zijn.
Ik hoop dan ook dat er, net als ik, heel veel mensen gaan genieten van dit waardevolle boek.
Yvonne Punt
Een genot om je boek te lezen. Heel veel herkenning in de verhalen. In de afgelopen 6 jaar dat ik met mensen met dementie werk heb ik ook al mooie, verdrietige, liefdevolle en soms hilarische momenten meegemaakt. Vind het mooi om te lezen, wat je als vrijwilliger doet. Vrijwilligers zijn voor ons waardevolle mensen, die net dat beetje extra kunnen geven. Veel succes en wie weet nog meer verhalen die je met ons kunt delen.
Krijna van Loenen
De schatten van Bathmen is een uniek boek; één in zijn soort. Voor mij komt dit door hoe Nathalie haar ervaringen met de bewoners van ‘t Dijkhuis met mij als lezer deelt. Nathalie neemt mij, vanaf het begin tot het einde mee en dat vind ik knap en bijzonder. Mijn kijk is zoveel breder en rijker geworden, door dit boek te lezen, over mensen met dementie. Ik heb afwisselend een lach en een traan gelaten bij het lezen van deze pure verhalen. Verhalen die gaan over 1 op 1 bijzondere mensen en hoe zij nu de wereld in zichzelf en om hen heen beleven. Nathalie, dank je wel voor het schrijven van dit prachtige boek.
Dat je een gave hebt in het benaderen en omgaan met mensen met dementie bleek duidelijk uit jouw bezoeken aan je tante Dinie. Dat je deze gave ook benut in de wekelijkse bezoeken aan de bewoners van 't Dijkhuis getuigt toch van een groot gevoel van medeleven met deze kwetsbare groep.
De tactvolle en liefdevolle wijze waarop je met bewoners omgaat, en ook dit weet te verwoorden, is duidelijk een bewijs dat je met hun situatie bent begaan.
Bij het lezen van je columns, die gebundeld zijn in je prachtige boek, worden we iedere keer weer emotioneel geraakt.
Wij, als ouders, zijn trots op jou.
Annemieke Ebus-Vermeer
De schatten van Bathmen is een prachtig boek. Ik word elke keer weer zo geraakt door de verhalen en kan erin blijven bladeren. Tranen van ontroering rollen geregeld over mijn wangen tijdens het lezen, terwijl Nathalie de verhalen ook met veel humor weet te vertellen. Het bijzondere aan de verhalen vind ik dat Nathalie laat zien hoe kwetsbaar de ouderen zijn bij wie ze op bezoek gaat, terwijl ze zich tegelijkertijd zelf ook kwetsbaar opstelt. Nathalie treedt de bewoners met open blik en open hart tegemoet en het resultaat is altijd weer: liefdevolle verbinding.
vervolg Annemieke
Zoals in het verhaal over de dementerende man die pas rust vindt als hij namen heeft bedacht voor de penningmeester en secretaris van ‘zijn team’, en de zoektocht van Nathalie om erachter te komen wat hij bedoelt. En dat is maar één van de vele voorbeelden.
Nathalie heeft een prettige schrijfstijl en het talent om verbanden te leggen en verhalen ‘rond’ te maken. Hopelijk schrijft Nathalie na dit debuut nog meer mooie en hartverwarmende boeken.
Malinda Koenen
Ik kijk al uit naar een vervolg.
Joke Vloetgraven
Mooi respectvol geschreven en erg herkenbaar. Zou voor iedereen die met dementie te maken heeft willen zeggen, lees het boek.
Ina Snijder-Drost
Wat een prachtig boek heb je geschreven! Wat een warmte gaat er van uit!
De bewoners en de verpleging zijn vast blij met jou.
Je laat iedereen in z’n waarde, dit is zo belangrijk. Je merkt aan alles dat jij de situaties heel goed aanvoelt!
Kortom een prachtig hartverwarmend boek!
Een lezer
Ja, ik heb jouw boek correct ontvangen en ben er in aan het lezen. Mijn eerste gedeelte wat ik heb gelezen heb je boeiend weten te schrijven. De laatste hoofdstukken, daar zet ik wat vraagtekens bij... net alsof je wellicht door je teksten heen was en er maar wat bladvulling gezocht is. Zal het geheel nog eens weer opnieuw gaan lezen en dan kijken of ik er nog net zo tegen aan loop als bij mijn eerste leesbeurt.
Ivonne Waterdrinker
Wat heb ik genoten van jouw boek, Nathalie! Ik heb het zo lang mogelijk uitgespreid om er zo lang mogelijk in te kunnen lezen! Maar hij is uit...
Het geduld, de liefde en de humor (ook zelfspot haha) spraken mij erg aan en je hebt ook een grappige schrijfstijl!
Ik kan dus concluderen dat het er niet alleen aantrekkelijk uitziet maar in zijn geheel een bijzonder mooi boek is!
Fijn dat de verhalen zo prettig te lezen zijn en dat er afwisseling is in de onderwerpen.
Bepaalde onderwerpen kwamen echt wel bij mij binnen zoals bijvoorbeeld beschreven in het hoofdstuk 'De oorlog verhuist mee'. En ook waar je schrijft over 'het naar huis willen', het 'wegvallen' van een bewoonster waar je een band mee had en het stukje over de respectvolle 'erehaag' die gevormd werd als uitgeleide van een bewoner. Heerlijk was het om te lezen over de bevrijdende constatering die je deed dat je als vrijwilligster in het Dijkhuis alleen maar hoefde te 'Zijn'. En dat er een brede glimlach komt op de gezichten van de bewoners als jij binnen komt.
Wat kunnen mensen toch veel voor elkaar betekenen. Met jouw boek maak je dat zo duidelijk.
Het maakt uiteindelijk ook niet uit of iemand dementeert of niet. Het gaat vooral om liefde, respect en waardigheid. En dat vind ik zo mooi bij jou. Zo lang als ik jou nu ken, zie ik je dit van nature doen.
Dementie en opstellingen
De situatie wordt van verschillende kanten belicht, zodat er meer inzichten komen voor de aanvrager.
Dankbaar en soms zeer verrassend werk.
Dick is (op het moment van schrijven † ) 87 jaar oud. Hij verzorgt zijn vrouw Guusje †
met liefde. Zijn vrouw heeft een beginnende vorm van dementie. Dick blikt hieronder terug op zijn familieopstelling.
"Enkele jaren geleden kreeg ik op De Zomerhof de gelegenheid om een dergelijk genezingsritueel bij te wonen. Van een veilig observeren was echter geen sprake.
Men zocht een representant voor de echtgenoot van een gestorven jonge vrouw. Met enige tegenzin stemde ik toe. Ik heb geen talent voor toneelspel, maar tot mijn grote verbazing onderging ik een metamorfose op het moment dat ik de kring betrad. Ik voelde een groot verdriet en voldeed zonder moeite aan de opdracht.
Afgelopen retraite was IK de centrale figuur in de familieopstelling.
Mijn vrouw Guusje lijdt aan een beginnende vorm van dementie en ik wilde weten, hoe zij over mijn rol als echtgenoot / mantelverzorger dacht. Het ging thuis allesbehalve goed en iedere dag was er wel een gevoel van wrevel.
In de opstelling werd de rol van Guusje door een oudere representant overtuigend gespeeld en voor mij betekende het, dat ik de situatie thuis volledig anders ging zien. Mijn opstelling als liefhebbende en goedbedoelende, maar falende echtgenoot trof mij heftig en resulteerde in een dadenplan met een geheel andere aanpak.
Sindsdien zijn er eigenlijk geen problemen meer en doe ik mijn taak met plezier."
- mijn vrijwilligerswerk (dat ik vroeger deed) in 't Dijkhuis,
op de plek waar mensen met dementie wonen
- mijn opstellingenwerk.